U zatrudnionego na 3/4 etatu współczynnik ekwiwalentowy w 2020 r. wynosi 15,81 (20,92 x 3/4). Jak obliczyć jego ekwiwalent? Krok 1 Składniki w stałej stawce uwzględnia się z miesiąca ustania zatrudnienia. 1700 zł + 340 zł = 2040 zł. Krok 2 Średnią miesięczną pensję dzieli się przez współczynnik dla 3/4 etatu (15,81). Koszt zatrudnienia pracownika na 1/8 etatu w 2023 roku. wynagrodzenie netto do wypłaty: 388,30 zł. składki finansowane przez pracownika: 61,70 zł. składki finansowane przez pracodawcę: 81,14 zł. 388,30 zł + 61,70 zł + 81,14 zł = 531,14 zł całkowity koszt zatrudnienia pracownika. Pracownik do 30 czerwca 2021 r. był zatrudniony w wymiarze 1/2 (0,5) etatu, natomiast od 1 lipca 2021 r. jest zatrudniony w wymiarze 3/4 (0,75) etatu. W marcu 2022 r. zachorował. Pracownik wykonuje pracę w stałym rozkładzie od poniedziałku do piątku po 6 godzin na dobę. W lutym br. normatywny czas pracy pracownika pełnoetatowego, ustalony zgodnie z art. 130 K.p., wynosi 160 godzin. Dla pracownika zatrudnionego na 3/4 etatu wynosi on 120 godzin, tj. 3/4 etatu × 160 godz. Pracownik został przyjęty do pracy 7 czerwca 2017. Pracuje w normach podstawowych od poniedziałku do piątku. Wynagrodzenie zasadnicze/mies. wynosi 2.500,00 zł. W dniu 13.06.2017 pracownik przebywał na urlopie wypoczynkowym. Od 14-23.06.2017 (10 dni kalendarzowych) przebywał na zwolnieniu lekarskim z prawem do wynagrodzenia chorobowego. W firmie pracuje od 06.2015 do 03.2016 na cały etap, następnie od 04.2016 do 07.2016 na 3/4 etatu i od 08.2016 na cały etat. Od 11.2015 nie mam przepracowanych pełnych 3 miesięcy bez l4 26 dni, jeśli pracownik był zatrudniony dłużej niż 10 lat. Co oznacza, że jeśli pracowałeś krócej niż 10 lat, to przy zatrudnieniu na pół etatu powinieneś mieć 10 dni urlopu, a gdy dłużej — 13. Przy innych wymiarach czasu pracy lub gdy pracujesz krócej niż rok, urlop należy wyliczyć. Można to zrobić też według godzin pli6E. W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. PYTANIE: W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. ODPOWIEDŹ: Od 1 stycznia 2020 r. podstawa wymiaru świadczeń chorobowych dla pracowników zatrudnionych na pełny etat nie może być niższa od 2243,54 zł, czyli od kwoty minimalnego wynagrodzenia pomniejszonego o 13,71% (2600 zł - 13,71%). Polecamy: Seria poradników z prawa pracy UZASADNIENIE: Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik nie jest zatrudniony przez okres 12 miesięcy, wówczas podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika, tj. 13,71%. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u pracodawcy, u którego powstało prawo do zasiłku. W przypadku gdy pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu. Kiedy nie przelicza się na nowo podstawy wymiaru Jeżeli między okresami pobierania świadczeń chorobowych zarówno tego samego rodzaju, jak i innego nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego pozostaje bez zmian i nie należy jej ustalać na nowo (patrz: PRZYKŁAD 1). PRZYKŁAD 1 Pracownik pobierał zasiłek chorobowy od 12 września do 15 października 2019 r. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone podwładnemu za okres od września 2018 r. do sierpnia 2019 r. W okresie od 5 do 10 stycznia 2020 r. pracownik nabył prawo do zasiłku opiekuńczego. Ponieważ przerwa między okresami pobierania zasiłków trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe (trwała 2 miesiące, tj. listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi wynagrodzenie za ten sam okres, który uwzględniono przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Dopiero gdy przerwa pomiędzy okresami pobierania świadczeń chorobowych wyniesie co najmniej 3 miesiące kalendarzowe, podstawę wymiaru zasiłku przysługującego po przerwie należy ustalić na nowo (patrz: PRZYKŁAD 2). PRZYKŁAD 2 Od 10 sierpnia 2018 r. do 8 sierpnia 2019 r. pracownica przebywała na zasiłku macierzyńskim płatnym w okresie urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownicy za okres od sierpnia 2017 r. do lipca 2018 r. Pracownica przedłożyła zwolnienie lekarskie od 14 do 30 stycznia 2020 r. i nabyła prawo do wynagrodzenia chorobowego. Ponieważ przerwa między okresem pobierania zasiłku macierzyńskiego i wynagrodzenia za czas choroby wyniosła co najmniej 3 miesiące kalendarzowe (tj. wrzesień, październik, listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku należy ustalić z nowego okresu, tj. za okres od stycznia do grudnia 2019 r. Gwarantowane minimalne wynagrodzenie Podstawa wymiaru zasiłku wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty wynagrodzenia minimalnego pracowników, po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71%. Od 1 stycznia 2020 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 2600 zł, a po pomniejszeniu go o 13,71% wynosi 2243,54 zł. W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwoty te ulegają odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy (patrz: TABELA). TABELA. Minimalne podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w zależności od wymiaru zatrudnienia Wymiar czasu pracy Podstawa wymiaru zasiłku 1 etat 2 243,54 zł (2 600 zł - 13,71%) 3/4 etatu 1 682,65 zł (1 950 zł - 13,71%) 1/2 etatu 1 121,77 zł (1 300 zł - 13,71%) 1/4 etatu 560,88 zł (650 zł - 13,71%) Jeśli faktyczna podstawa wymiaru zasiłku, ustalona w oparciu o wypłacone pracownikowi wynagrodzenie, jest niższa od odpowiedniej dla wymiaru czasu pracy pracownika najniższej podstawy wymiaru zasiłku, to podstawę wymiaru zasiłku należy podwyższyć do tej gwarantowanej wysokości (patrz: PRZYKŁAD 3). PRZYKŁAD 3 Pracownica zatrudniona od 1 czerwca 2019 r. na pełen etat, od 20 do 31 stycznia 2020 r. przedłożyła zwolnienie lekarskie w związku z opieką nad chorym 3-letnim dzieckiem. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone jej za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, tj. od czerwca do grudnia 2019 r. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku opiekuńczego po pomniejszeniu o 13,71% wynosi 2157,25 zł. W związku z tym, że jest ona niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia, po pomniejszeniu o 13,71%, wynoszącej 2243,54 zł (2600 zł - 2600 zł × 13,71%), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego należy podwyższyć do kwoty minimalnej podstawy wymiaru wynoszącej w 2020 r. 2243,54 zł. Jeżeli pracownik jest niezdolny do pracy na przełomie roku kalendarzowego, to płatnik świadczenia jest zobowiązany do ustalenia, czy od 1 stycznia należało podwyższyć faktyczną podstawę wymiaru świadczenia do kwoty minimalnej obowiązującej w nowym roku (patrz: PRZYKŁAD 4). PRZYKŁAD 4 Pracownica jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego w okresie udzielonego urlopu macierzyńskiego od 19 października 2019 r. do 6 marca 2020 r. Zatrudniona jest na cały etat z wynagrodzeniem minimalnym. Podstawa wymiaru zasiłku od października 2018 r. do września 2019 r. wynosi 1747,37 zł. W związku z tym, że podstawa wymiaru zasiłku jest niższa od minimalnego wynagrodzenia obwiązującego w 2019 r., podstawę wymiaru zasiłku od 19 października do 31 grudnia 2019 r. stanowiła kwota 1941,52 zł (2250zł - 13,71%). Natomiast wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia w 2020 r. podstawa wymiaru zasiłku od 1 stycznia 2020 r. uległa kolejnemu podwyższeniu do kwoty 2243,54 zł (2600zł - 13,71%). Dodatek stażowy a minimalna podstawa zasiłku Jeżeli pracownik zachowuje prawo do składników wynagrodzenia za okres pobierania zasiłków, to podstawa wymiaru zasiłku z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (patrz: PRZYKŁAD 5). PRZYKŁAD 5 Pracownik stał się niezdolny do pracy 31 stycznia 2020 r. Wynagrodzenie pracownika składa się ze stałego miesięcznego wynagrodzenia oraz dodatku stażowego, który jest wypłacany w pełnej miesięcznej wysokości także za okresy choroby pracownika. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego od stycznia do grudnia 2019 r. wyniosła 1930 zł. Dodatek stażowy przysługuje pracownikowi w kwocie 460 zł miesięcznie, a po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71% - 396,93 zł. W związku z tym, że ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego łącznie z kwotą dodatku stażowego przewyższa kwotę minimalnej podstawy wymiaru zasiłku wynoszącą 2243,54 zł (1930 zł + 396,93 zł = 2326,93 zł), zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi od ustalonej podstawy wymiaru, wynoszącej 1930 zł. Podstawa prawna art. 3 ust. 3, art. 36, art. 41, art. 43, art. 45, art. 47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 1590) rozporządzenie Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. ( z 2019 r. poz. 1778) ©℗ BARBARA PORADA specjalista w zakresie ubezpieczeń społecznych Idąc na tzw. chorobowe, musisz liczyć się z tym, że twoje wynagrodzenie będzie mniejsze. Wysokość pensji na zwolnieniu lekarskim różni się w zależności od rodzaju choroby, czasu jej trwania, stopnia szkodliwości i stażu pracy. Dokumentem, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie chorobowe, jest prawidłowo wypełniony przez lekarza druk ZUS ZLA (zwany potocznie L-4). Na dostarczenie go pracodawcy masz 7 dni od daty wystawienia, lecz powiadomić pracodawcę o chorobie musisz najpóźniej drugiego dnia twojej nieobecności w pracy. Jeżeli spóźnisz się z dostarczeniem zwolnienia, wysokość twojego wynagrodzenia chorobowego może obniżyć się nawet o 25%. Jaka jest wysokość zasiłku chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego? Jak jest wysokość wynagrodzenia chorobowego? Kwota wynagrodzenia podczas choroby różni się w zależności od powodu nieobecności w pracy. 100% wynagrodzenia przysługuje pracownikowi, jeżeli przyczyną nieobecności jest wypadek przy pracy lub w drodze do niej, choroba w czasie ciąży, choroba zawodowa, poddanie się niezbędnym badaniom lekarskim dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów czy też poddanie się zabiegowi ich pobrania. Oblicz wysokość swojego wynagrodzenia chorobowego Na 80% wynagrodzenia można liczyć, jeśli powodem nieobecności jest choroba lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwające nie dłużej niż 33 dni lub 14 dni u osób powyżej 50. roku życia. Warto pamiętać, że wynagrodzenie z tego tytułu może być większe, jeśli przewidują to obowiązujące u danego pracodawcy regulacje wewnętrzne. 70% wynagrodzenia przysługuje pracownikowi, który przebywa na zwolnieniu dłużej niż 33 dni lub trafił do szpitala po upływie 33 dni zwolnienia. Przestaje go wtedy obowiązywać wynagrodzenie chorobowe, natomiast przysługuje mu zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS lub pracodawcę (w zależności od liczby osób zgłoszonych przez pracodawcę do ubezpieczenia). Jak obliczyć wysokość wynagrodzenia chorobowego? Wysokość wynagrodzenia chorobowego wylicza się w oparciu o przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, wypłacane za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym wystąpiła choroba. W przypadku krótszego stażu pracy wysokość chorobowego wylicza się za przepracowane miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym wstąpiła niezdolność do pracy. Przez wynagrodzenie należy rozumieć przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne. Do wynagrodzenia chorobowego wlicza się również dni wolne od pracy, jeśli obejmuje je okres choroby wskazany w zwolnieniu lekarskim. Przez ile dni przysługuje wynagrodzenie chorobowe? Wynagrodzenie za zwolnienie lekarskie przysługuje ci nawet za jeden dzień nieobecności w pracy. Pracodawca po otrzymaniu od ciebie druku ZUS ZLA jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie chorobowe za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy, a jeśli ukończyłaś 50. rok życia – za pierwsze 14 dni choroby. Oczywiście nie chodzi tu o jednorazowe, ciągłe zwolnienie na 33 dni, lecz sumę 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym (nie u danego pracodawcy!). Kobieta na zasiłku chorobowym Jeżeli przekroczysz ten limit, za każde kolejne zwolnienie przysługuje ci zasiłek chorobowy w wysokości 70% wynagrodzenia. Wypłaca go ZUS lub pracodawca, w zależności od tego ilu pracowników firmy zostało zgłoszonych do ubezpieczenia. Kiedy nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe? Wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje osobie, której nieprzerwany okres zatrudnienia (podlegania ubezpieczeniu chorobowemu) wynosi mniej niż 30 dni. Do tego okresu wlicza się także poprzednie okresy pracy, w których pracownik podlegał obowiązkowemu lub dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni. Powyższy wymóg nie dotyczy: pracowników posiadających wcześniejszy, co najmniej dziesięcioletni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego; pracowników - absolwentów szkół, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych (termin 90 dni w przypadku absolwentów szkół należy liczyć od daty podanej w świadectwie, a w przypadku absolwentów szkół wyższych od dnia złożenia egzaminu dyplomowego); pracowników, którzy będąc posłami i senatorami, przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji; pracowników, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy. Decydującym kryterium jest więc okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, zwany również okresem wyczekiwania, który w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego wynosi 30 dni, zaś przy ubezpieczeniu dobrowolnym (np. w przypadku umowy zlecenie) – 90 dni. Nawet jeśli pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ma on obowiązek usprawiedliwić swoją nieobecność, dostarczając pracodawcy zwolnienie lekarskie. Przeczytaj:Zasiłek chorobowy - kiedy dostaniesz go z ZUS?Zwolnienie lekarskie - co ci się należy?Prawa i obowiązki na chorobowym Są przynajmniej 4 sytuacje, gdy mimo stałej stawki miesięcznej przysługującej pracownikowi, sprawa się komplikuje. Są to zmiana wymiaru etatu i wysokości pensji w trakcie miesiąca, podwyżka wynagrodzenia w trakcie miesiąca, w którym pracownik chorował, choroba przypadająca na wszystkie dni robocze w miesiącu, pierwszy, niepełny miesiąc wymiaru etatu i wysokości pensji w trakcie miesiąca Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie miesiąca połączona ze zmianą wysokości angażu wymusza odrębnego ustalenia kwoty pensji należnej przed modyfikacją i po niej. Gdy pracownik jest opłacany stałą stawką miesięczną, skalkulowanie wynagrodzenia na poprzednich i nowych warunkach zatrudnienia powinno wyglądać następująco: Krok 1. Pensję przysługującą pracownikowi przed zmianami dzielimy przez liczbę godzin, które przypadały do przepracowania przez cały miesiąc w „starym” wymiarze etatu; Krok 2. Otrzymaną stawkę godzinową mnożymy przez liczbę godzin faktycznej pracy przy etacie i pensji sprzed zmiany; Krok 3. Pensję należną pracownikowi po zmianie dzielimy przez liczbę godzin przypadających do przepracowania przez cały miesiąc w „nowym” wymiarze; Krok 4. Wyliczoną stawkę godzinową mnożymy przez liczbę godzin faktycznej pracy w nowym wymiarze etatu; Krok 5. Sumujemy kwoty obliczone za pracę przed i po zmianie warunków zatrudnienia. Przykład Pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy, od 12 marca 2016 r. pracuje na 3/4 etatu (wcześniej zatrudniony był na pełny etat). Ze zmianą wymiaru etatu nastąpiła zmiana dobowej normy czasu pracy z 8 godzin na 6. Jego pensja po zmianie wymiaru czasu pracy wynosi zł brutto miesięcznie (wcześniej za miesiąc pracy otrzymywał on wynagrodzenie w kwocie zł brutto). W opisanych okolicznościach należy dokonać poniższych przeliczeń: 1) wynagrodzenie za okres od 1 do 11 marca: zł : 176 godz. nominalnie do przepracowania dla pracowników pełnoetatowych w marcu = 21,59 zł; 21,59 zł × 56 godz. faktycznej pracy w okresie 1–11 marca = zł; 2) wynagrodzenie za okres od 12 do 31 marca: zł : 132 godz. nominalnie do przepracowania dla pracowników zatrudnionych na 3/4 etatu w marcu = 25,76 zł; 25,76 zł × 90 godz. faktycznej pracy w okresie 12–31 marca = zł; 3) łączne wynagrodzenie należna za marzec 2016 roku: zł + zł = zł. Podwyżka wynagrodzenia w trakcie miesiąca, w którym pracownik chorował W praktyce zdarzają się przypadki, w których w miesiącu zmiany wysokości płacy pracownik choruje, co komplikuje proces wyliczeń prawidłowej kwoty należnej pensji. We wspomnianej sytuacji niezbędne jest ustalenie w pierwszej kolejności pensji za okres przed i po podwyżce, w sposób przedstawiony w przykładzie powyżej. W dalszym etapie w analizowanych okolicznościach konieczne jest pomniejszenie pensji z tytułu niedyspozycji zdrowotnej pracownika. Tu musimy postępować zgodnie z § 11 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy. W myśl przywołanego przepisu jeżeli wynagrodzenie ustalone jest w stałej miesięcznej kwocie, to w razie choroby podwładnego, pensję za przepracowaną część miesiąca, w którym wystąpiła niezdolność do pracy, wylicza się poprzez: podzielenie miesięcznej stawki wynagrodzenia przez 30 (bez względu na to, ile dni ma dany miesiąc kalendarzowy), pomnożenie otrzymanej kwoty przez liczbę dni nieobecności pracownika spowodowanej przebywaniem na zwolnieniu lekarskim, odjęcie wyliczonego iloczynu od wynagrodzenia należnego w stałej miesięcznej stawce. Jeśli choroba obejmowała zarówno czas przed jak i po zmianie wysokości pensji, kwotę jej pomniejszenia ustala się przez podzielenie odpowiednio „starej” i „nowej” stawki wynagrodzenia przez 30 i pomnożenie ich przez liczbę dni absencji chorobowej przypadającej odpowiednio na czas obowiązywania warunków zatrudnienia przed i po modyfikacji. Przykład Pracownikowi wykonującemu swe obowiązki służbowe na cały etat w podstawowym systemie czasu pracy, od 14 marca 2016 r. podwyższono miesięczne wynagrodzenie zasadnicze. Po zmianie jego stała płaca wynosi zł brutto (wcześniej za miesiąc pracy przysługiwała mu kwota zł brutto). W okresie od 8 do 16 marca przebywał on na zwolnieniu lekarskim. Uwzględniając ten fakt, obliczenie wynagrodzenia należnego za czas pracy w marcu 2016 roku wyglądać powinno następująco: 1. Wynagrodzenie za okres od 1 do 13 marca: zł : 176 godz. nominalnie do przepracowania w marcu przy pełnym etacie = 21,02 zł, 21,02 zł × 72 godz. do przepracowania w okresie od 1 do 13 marca (8 godz. × 9 dni) = zł; 2. Wynagrodzenie za okres od 14 do 31 marca: zł : 176 godz. = 22,73 zł, 22,73 zł × 104 godz. do przepracowania w okresie od 14 do 31 marca (8 godz. × 13 dni) = 2363,92 zł; 3. Kwota pomniejszenia wynagrodzenia za chorobę: zł (stara stawka pensji przypadająca na czas choroby w okresie: 8–13 marca) : 30 = 123,33 zł × 6 dni choroby = 739,98 zł; zł (stara stawka pensji przypadająca na czas choroby w okresie: 14–16 marca) : 30 = 133,33 zł × 3 dni choroby = 399,99 zł; 739,98 zł + 399,99 zł = zł, 4. Łączne wynagrodzenie za pracę w marcu: zł + zł – zł = zł. Choroba przypadająca na wszystkie dni robocze w miesiącu W razie niedyspozycji zdrowotnej pracownika trwającej przez część miesiąca, za którą ma on prawo do świadczenia chorobowego, pensję za pracę określoną w stałej miesięcznej wysokości, obliczamy, jak to już wcześniej wspomniano, według zasad przewidzianych w § 11 rozporządzenia o wynagrodzeniu. W kontekście tej regulacji pojawia się niekiedy wątpliwość, czy zawarty w niej schemat wyliczeń należy stosować, gdy pracownik choruje wyłącznie we wszystkie dni robocze miesiąca (z pominięciem dni wolnych), przez co nie świadczy pracy ani przez jeden dzień. Literalne brzmienie rzeczonego przepisu wskazuje, iż dotyczy on sytuacji, gdy pracownik przepracował część miesiąca z powodu nieobecności w pracy spowodowanej zwolnieniem lekarskim. Użyto w nim wszakże zwrotu: „za przepracowana część miesiąca”. Nie należy więc kierować się jego postanowieniami w przypadkach, gdy pracownik nie pracował w danym miesiącu ani jednego dnia albowiem był nieobecny w pracy ze względu na chorobę, która objęła wszystkie jego rozkładowe dni pracy. Trzeba w tym miejscu podkreślić, iż na podstawie art. 80 Kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. A zatem, co do zasady, pracownik który nie świadczy pracy nie nabywa prawa do wynagrodzenia. Dlatego, jeśli w danym miesiącu podwładny nie wypracował ani minuty z uwagi na niedyspozycję zdrowotną, nie należy mu się wynagrodzenie za pracę (chyba że przepisy wewnątrzzakładowe przewidują w takich okolicznościach prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy). Pierwszy, niepełny miesiąc zatrudnienia Pracodawcy nierzadko przyjmują do pracy pracowników w trakcie trwania miesiąca. Stają wtedy przed dylematem, jak prawidłowo wyliczyć podwładnemu pensję określoną w umowie o pracę w stałej miesięcznej kwocie. W rozstrzygnięciu tego dylematu z pomocą przychodzi § 12 rozporządzenia o wynagrodzeniu, w którym mowa o kalkulowaniu pensji ustalonej w stałej stawce przysługującej za przepracowaną część miesiąca, gdy pracownik w tym miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy spowodowana chorobą, i za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do zapłaty. Stałą pensję pracownika zatrudnionego w trakcie miesiąca liczymy w takim przypadku następująco: Krok 1. Miesięczną stawkę płacy dzielimy przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu (jak czytamy w stanowisku Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej z 24 października 2014 sprawie dzielnika do obliczania stawki godzinowej wynagrodzenia przy innej niż normatywna liczbie godzin rozkładowych: „sformułowania „liczba godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu” użyte w § 4 rozporządzenia oraz „liczba godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu” użyte w § 12 rozporządzenia oznaczają liczbę godzin, do przepracowania których pracownik jest zobowiązany zgodnie z wymiarem czasu pracy w tym miesiącu (a nie liczbę godzin do przepracowania w tym miesiącu zgodnie z rozkładem czasu pracy konkretnego pracownika). Oznacza to, że niezależnie od faktycznej długości okresu rozliczeniowego, w celu wyliczenia dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych oraz wynagrodzenia za część miesiąca „liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu”. Krok 2. Otrzymany w ww. sposób wynik mnożymy przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z powodu rozpoczęcia zatrudnienia w trakcie miesiąca (chodzi tu o liczbę roboczych godzin przypadających od pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca do dnia poprzedzającego dzień przyjęcia pracownika do pracy). Krok 3. Obliczoną kwotę odejmujemy od stałego wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Przykład Od 7 marca 2016 r. spółka z zatrudniła nowego pracownika na cały etat w podstawowym systemie czasu pracy (praca od poniedziałku do piątku). W zawartej z nim umowie o pracę zapisano stałe miesięczne wynagrodzenie w kwocie zł brutto. Wyliczenie jego pensji marcowej powinno wyglądać następująco: zł : 176 godz. do przepracowania nominalnie w marcu 2016 roku = 28,41 zł, 28,41 zł × 32 roboczogodziny z okresu od 1 do 6 marca = 909,12 zł, zł – 909,12 zł = zł. Dodajmy, że w sytuacji, gdy mimo podjęcia zatrudnienia w trakcie miesiąca, pracownik przepracuje pełny wymiar czasu pracy w danym miesiącu, nie ma podstaw do pomniejszania płacy określonej w stałej miesięcznej wysokości. Podstawa prawna: art. 80 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: z 2014 r. poz. 1502 ze zm.), § 11–12 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy ( nr 62, poz. 289 ze zm.). 15 stycznia 2022 roku mój pracownik otrzymał aneks ze zmianą wymiaru czasu pracy z połowy etatu na pełny. 24 stycznia 2022 roku pracownik dostarczył mi zwolnienie lekarskie. Jak kształtuje się podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu?Roman, ToruńPodstawa wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego to przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jednakże od tej zasady istnieje kilka ustalić podstawę wynagrodzenia chorobowego?Jak już wspomniano wyżej, podstawą wymiaru świadczeń chorobowych jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc choroby pracownika. Od tej kwoty konieczne jest odjęcie składek społecznych pobieranych z pensji przez ubezpieczonego w wysokości 13,71% (emerytalne 9,76%, rentowe 1,5%, chorobowe 2,45%). Osoby zatrudnione w danej firmie krócej niż rok również mogą otrzymać wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek. Wtedy do wyliczenia podstawy przyjmuje się przychód osiągnięty za pełne miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc wystąpienia niezdolności do pracy. Co ważne, jeśli pracę rozpoczęto w trakcie miesiąca, wówczas miesiąc ten się pomija. Przykład Robert jest zatrudniony u danego pracodawcy od 7 marca 2021 roku. Otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 4000 zł oraz od czerwca dodatek za dyżur w wysokości 500 zł. Od 7 do 19 stycznia 2022 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Jak zostanie ustalone wynagrodzenie chorobowe?Do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przyjąć należy miesiące od kwietnia do maja według stawki 4000 zł (marzec pomijamy, gdyż pracę rozpoczęto w trakcie tego miesiąca), a także od czerwca do grudnia według stawki 4500 zł × 2 miesiące + 4500,00 zł × 7 miesięcy = 39 500,00 zł39 500,00 zł / 9 miesięcy = 4388,89 zł4388,89 zł − (13,71% × 4388,89) = 3787,17 złWynagrodzenie chorobowe za 13 dni zwolnienia lekarskiego obliczamy następująco:3787,17 zł / 30 dni × 80% = 101,00 zł101,00 zł × 13 dni = 1313,00 Robert otrzyma wynagrodzenie chorobowe za styczeń w wysokości 1313 ważne, za pełny miesiąc kalendarzowy uważa się miesiąc, w którym:nie wystąpiły nieobecności lub wystąpiły takie nieobecności, które są traktowane na równi z dniami pracy, czyli: inne niż urlopy wypoczynkowe, okolicznościowe, nieobecność usprawiedliwiona płatna, dni wolne na poszukiwanie pracy czy dni wolne przysługujące z tytułu opieki nad dzieckiem (art. 188 Kodeksu pracy);wystąpiły nieobecności inne niż wyżej wymienione, ale pracownik przepracował więcej niż połowę czasu pracy, jaki miał do przepracowania w danym okresie sytuacji gdy pracownik przepracuje mniej niż połowę miesiąca z innego powodu niż podane powyżej, wówczas miesiąc ten powinien zostać wyłączony z wyliczeń. Natomiast jeśli dana osoba będzie świadczyła pracę przez co najmniej połowę miesiąca, wtedy wynagrodzenie przyjmowane do ustalenia podstawy chorobowego podlega wyrównaniu do takiej wysokości, jaką pracownik otrzymałby, pracując przez cały miesiąc. Istnieje jeden wyjątek od tej reguły – jeśli nieprzepracowanie pełnego miesiąca było spowodowane nieobecnością nieusprawidliwioną, to do wyliczenia przyjmuje się przychód faktycznie osiągnięty (nie stosuje się wyrównania).Przykład lutym 2022 roku pani Adela otrzymała zwolnienie na 19 dni oraz kontynuowała je w marcu przez 13 dni. Ponownie zachorowała we wrześniu 2022 roku Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie zostanie przyjęty luty z powodu przepracowania mniej niż 50% czasu pracy, a wynagrodzenie za marzec zostanie uwzględnione w wyliczeniach w wysokości takiej, jaką pracownik osiągnąłby w przypadku przepracowania całego tu również wspomnieć o jeszcze jednej zasadzie. Jeżeli pomiędzy kolejnymi nieobecnościami, za które przysługuje wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek, nie wystąpiła co najmniej jednomiesięczna przerwa, podstawy wymiaru świadczenia nie ustala się na nowo – przyjmuje się wysokość taką, jaką obliczono przy poprzedniej nieobecności. Co istotne, chodzi tu o trzy pełne miesiące Zofia od 5 do 20 grudnia 2021 roku sprawowała opiekę nad chorym synem (otrzymała zasiłek opiekuńczy). 24 stycznia 2022 roku rozchorowała się i otrzymała zwolnienie lekarskie do końca miesiąca. Podstawa nie została ustalona na nowo, a przyjęta była z poprzedniej nieobecności zasiłkowej, bowiem przepracowaniu niepełnego miesiąca pracownica ponownie otrzymała L4. Podstawa była taka sama jak przy sprawowaniu opieki w grudniu 2021 roku. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatuW razie zmiany wymiaru czasu pracy należy kierować się innymi zasadami. Wtedy bowiem nie znajduje zastosowania metoda ustalania przeciętnego wynagrodzenia z miesięcy poprzedzających miesiąc choroby. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu zawsze ustalana jest na nowo, tj. według nowej stawki Przemysław pracuje na ½ etatu w zakładzie mechanicznym. W związku z dużym popytem na usługi tej firmy pracodawca 1 kwietnia wręczył mu aneks, w którym zaproponował pełny wymiar czasu pracy, co wiązało się również z podwyżką wynagrodzenia do 5000 zł. W maju pracownik zachorował. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu to 5000 zł – 13,71% = 4314,50 ma tu znaczenia, czy zwiększono wymiar czasu pracy, czy też go obniżono. Istotny jest sam fakt zmiany wysokości pensji pracownikaSama podwyżka lub obniżenie wynagrodzenia nie mają wpływu na ustalanie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Wtedy wyliczenia dokonuje się na zasadach ogólnych. Wyłącznie w przypadku, gdyby ze zmianą wysokości pensji szła zmiana wymiaru czasu pracy, stosuje się zasady opisane w poprzednim to, że w razie choroby pracownika w miesiącu otrzymania podwyżki podstawa wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku nie będzie wyższa. Przy zmianie wynagrodzenia w trakcie miesiąca w podstawie należy uwzględnić pensję, jaką zatrudniony otrzymał za ten Zbigniew podpisał umowę na okres próbny od 2 maja do 31 lipca 2022 roku za wynagrodzeniem 3500 zł. Od 1 sierpnia pracownik otrzymał podwyżkę i od tej pory jego pensja wynosiła 4000 zł. Od 11 do 28 sierpnia pan Zbigniew przebywał w szpitalu. Przy wyliczaniu podstawy należy ująć czerwiec i lipiec. Przeciętne wynagrodzenie z dwóch miesięcy wynosi 3500 zł. Po pomniejszeniu go o 13,71% składek społecznych otrzymamy podstawę w wysokości 3020,15 wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu – podsumowanieObliczenie wymiaru świadczeń chorobowych nie jest prostym zadaniem – należy tu mieć na uwadze wiele zmiennych czynników. Warto jednak pamiętać, że podstawa wynagrodzenia chorobowegopo zmianie etatu zawsze będzie ustalana na nowo według nowej stawki wynagrodzenia. Data publikacji: 2022-04-25 PYTANIE Pracownica jednostki budżetowej, została zatrudniona od 4 stycznia 2021 r. na cały etat za wynagrodzeniem 2800,00 zł brutto. Od 1 kwietnia 2021 r. zmieniono jej etat z całego na 6/8 etatu do 31 stycznia 2022 r. za wynagrodzeniem 2350,00 zł brutto. Od 1 lutego 2022 r. znowu zmieniono jej wymiar z 6/8 na cały etat za wynagrodzeniem 3400,00 zł brutto. Od 1 kwietnia 2022 r. ponownie zmieniono jej wymiar z całego na 6/8 etatu za wynagrodzeniem 2550,00 zł brutto. W lutym 2022r. otrzymała dodatkowe ...

jak wyliczyć chorobowe na 3 4 etatu